Ως μέρος του „Change My Mind“. Σειρές, όπου οι συγγραφείς μοιράζονται τις απόψεις τους για επίμαχα θέματα στον δομημένο κόσμο, ο Pat Finn υποστήριξε ότι «Το ψηλότερο κτίριο του κόσμου δεν έπρεπε ποτέ να είχε χτιστεί». Το άρθρο καλούσε τους αναγνώστες να μοιραστούν τις απόψεις τους στην ενότητα σχολίων των αναρτήσεών μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να πυροδοτήσουν φιλική συζήτηση. Ενώ πολλοί απλώς συμφώνησαν ή διαφώνησαν, άλλοι αφιέρωσαν χρόνο για να παράσχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν τις απόψεις τους. Ένας αναγνώστης, ο Amedeo D., αφιέρωσε χρόνο για να περιγράψει τη γραμμή σκέψης πίσω από το αντεπιχείρημά του σε ένα λεπτομερές email, το οποίο δημοσιεύουμε παρακάτω.
«Με είχε κολλήσει ο τίτλος: Το ψηλότερο κτίριο του κόσμου δεν έπρεπε ποτέ να είχε χτιστεί. Αλλάζω γνώμη. Και εδώ είμαι, προσπαθώντας να ανταποκριθώ στην πρόκληση…Αλλαξε το μυαλό μου.
Αισθάνομαι ότι ο τόνος του άρθρου εστιάζεται ξεκάθαρα στον ηδονισμό στις προθέσεις πίσω από τη δημιουργία του Burj Khalifa, του «Vanity Height», καθώς και στο γεγονός ότι αυτό το είδος σχεδιασμού και αρχιτεκτονικής δεν αντιμετωπίζει τις κοινωνικές ανισότητες, τη βιωσιμότητα, και οι ελλείψεις κατοικιών, ιδιαίτερα μεταξύ των μειονεκτούντων, δεν έλειψαν από τον συγγραφέα και τους αναγνώστες.
Ίσως ένα μεγάλο μέρος αυτής της εστίασης αξίζει, αλλά δεν είναι ΟΛΕΣ οι αρχιτεκτονικές «πρέπει να είναι λειτουργική αρχιτεκτονική που να καλύπτει τις ανάγκες του τοπικού πληθυσμού». Υπήρξε ιστορικά αρχιτεκτονική που εστιάζει σαφώς στη Μορφή και όχι στη Λειτουργία. Η αρχιτεκτονική μπορεί και συνήθως σχεδιάζεται για να καλύψει τις λειτουργικές ανάγκες του ιστότοπου, των ιδιοκτητών, της κοινότητας και των άμεσων υλικών αναγκών των συγκεκριμένων περιστάσεων, αλλά πάντα θα υπάρχει ανάγκη για καθαρή τέχνη και έμπνευση.
Δεν υπάρχει τίποτα πολύ διαφορετικό στην προβολή έργων τέχνης στην τοπική γκαλερί τέχνης σας, που δεν εξυπηρετούν καμία απολύτως λειτουργία προς όφελος των τοπικών μας κοινοτήτων. Η τέχνη είναι σχεδόν εξ ορισμού μια υπόθεση ματαιοδοξίας, που καταπραΰνει τις επιθυμίες και τις επιθυμίες του προστάτη. Τα κοινοτικά έργα τέχνης δεν συμβάλλουν στην προώθηση της στεγαστικής κρίσης και δεν παρέχουν λίγη άνεση στους πολίτες και στους άστεγους, και ωστόσο εκτιμούμε την κοινοτική τέχνη εξίσου.
Η επιδεικτική επίδειξη τεράστιου πλούτου (ακόμα και αν περιλαμβάνει χρέος) μπορεί να είναι προσβλητική για πολλούς, αλλά ωφελεί αμέτρητους εργάτες οικοδομών, προμηθευτές, μηχανικούς, οδηγούς φορτηγών και τις οικογένειές τους, ακόμα κι αν σε πολλές περιπτώσεις αυτοί οι προμηθευτές και οι εργαζόμενοι ζουν σε τυποποιημένες συνθήκες που εμείς στη δύση θεωρούμε άθλιες.
Νομίζω ότι η Αρχιτεκτονική στο σύνολό της χρειάζεται ένα περιστασιακό έργο ματαιοδοξίας, αν όχι μόνο για να εμπνεύσει μελλοντικούς καλλιτέχνες, σχεδιαστές και μηχανικούς, αλλά και τις συνοδευτικές προκλήσεις της υπέρβασης των δυνάμεων της φύσης, της βαρύτητας και της εξευτελιστικής σκέψης.
Πιθανότατα δεν υπάρχει θεραπεία για το «άσκοπο ύψος», ούτε θα υπάρξει τέλος στα «μνημεία της εξουσίας του κεφαλαίου»… στην πραγματικότητα, η αντιληπτή αθέμιτη κατάχρηση του κεφαλαίου μπορεί να προσφέρει απρόβλεπτα οφέλη σε όσους από εμάς εστιάζουμε μόνο στην ευεργετική λειτουργία .
Ο χρόνος σίγουρα θα δείξει αν ο Μπουρτζ Χαλίφα θα γίνει ασήμαντος ή όχι. Για μένα, δεν είναι πολύ διαφορετικό από ένα όμορφο μπρούτζινο γλυπτό που μπορεί να θαυμάσω, ή ένα αγαπημένο έργο του Βαν Γκογκ. Για μένα αυτά είναι έργα τέχνης. Για μένα είναι όμορφα αριστουργήματα. Για τους άλλους είναι άχρηστοι. Αυτή είναι η φύση της «Τέχνης».
Ο Architizer είναι ενθουσιασμένος που ανακοινώνει τους νικητές των 10ων Ετήσιων Βραβείων A+. Θέλετε να κερδίσετε παγκόσμια αναγνώριση για τα έργα σας; ο 11ο Ετήσιο Βραβείο Α+ Το πρόγραμμα ξεκινά στις 17 Οκτωβρίου.
