Τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει πολλή διαφημιστική εκστρατεία γύρω από τους τρισδιάστατους εκτυπωτές, τους κόπτες λέιζερ, τις μηχανές διαμόρφωσης κενού, τους επιτραπέζιους δρομολογητές CNC, τους μηχανισμούς κάμψης σύρματος και τα παρόμοια. Μπορείτε σίγουρα να κάνετε μερικά καταπληκτικά πράγματα μαζί τους, όπως να αφιερώσετε πολύ χρόνο για να φτιάξετε πλαστικούς βατράχους και άλλα μπιχλιμπίδια για να τα βάλετε στο ράφι σας. Μπορούμε όμως να τους χρησιμοποιήσουμε στον κήπο, το θερμοκήπιο ή το εργαστήριο; Όσον αφορά τους τρισδιάστατους εκτυπωτές (και μάλιστα και τους άλλους), σίγουρα μπορούμε.
Πολλοί άνθρωποι έχουν εφαρμόσει τρισδιάστατη εκτύπωση σε διάφορα έργα κηπουρικής. Για παράδειγμα, το έργο 3Dponics (3dponics.com) προσφέρει ένα πλήρες σύνολο τρισδιάστατων εκτυπώσιμων σχεδίων για την κατασκευή υδροπονικών συστημάτων. Ένας ερευνητής στην εταιρεία Sony έχει εκτυπώσει υποστρώματα για την καλλιέργεια φυτών με περιορισμένη επιτυχία (δεν είναι όλα τα υλικά κατάλληλα). Ο κατασκευαστής νημάτων Kai Parthy έχει εφεύρει ένα βιοαποικοδομήσιμο υλικό που εκκρεμεί για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που ονομάζεται GROWLAY και έχει σχεδιαστεί για να υποστηρίζει την ανάπτυξη των φυτών. Ένα πρόσφατο άρθρο στο Grozine από τον Christopher Hansen κάλυψε ορισμένες εφαρμογές χρήσιμες στην υδροπονία, τα μικροπράσινα και την κηπουρική. Μπορείτε επίσης να βρείτε αξεσουάρ για την καλλιέργεια φυτών σε μέρη όπως το thingiverse.com και άλλα αποθετήρια αρχείων μοντέλων.
Γίνετε δημιουργικοί!
Αλλά το πραγματικά ωραίο με την τρισδιάστατη εκτύπωση είναι ότι δεν περιορίζεστε σε αυτά που έχουν κάνει οι άλλοι. Μπορείτε να φτιάξετε πράγματα μόνοι σας για να λύσετε προβλήματα ειδικά για τις ανάγκες σας. Εδώ είναι μερικές εφαρμογές που έχω καταλήξει.
Το πείραμα Sprout
Πρόσφατα, έκανα μερικά πειράματα για να δοκιμάσω πώς οι διαφορετικές συνθήκες επηρεάζουν τη βλάστηση και την ανάπτυξη των φύτρων της μηδικής. Τα λάχανα καλλιεργούνται συχνά σε βάζα ή σε ειδικούς θαλάμους βλάστησης, αλλά χρειάστηκε να τρέξω πολλά δείγματα παράλληλα για να πάρω στατιστικά δεδομένα, και αυτό θα χρειαζόταν αρκετά βάζα, αρκετούς σπόρους και λίγο χώρο.
Έτσι, τροποποίησα πλαστικούς κωνικούς σωλήνες 50 mL για να πάρω τρισδιάστατες εκτυπωμένες οθόνες στα καπάκια (Εικόνα 1). Χρησιμοποιήθηκαν μόνο 500 mg σπόρων σε κάθε σωληνάριο και η οθόνη επέτρεψε την κυκλοφορία του αέρα και το εύκολο ξέπλυμα και αποστράγγιση. Ένα πείραμα που χρησιμοποιεί 12 σωλήνες καταλαμβάνει λιγότερο από 0,09 m2 (< 1 τετραγωνικό πόδι) χώρου (Εικόνα 2). Ολόκληρο το σετ οθονών χρειάστηκε περίπου μία ώρα για να σχεδιαστεί (υπάρχει περισσότεροι από ένας τρόποι για να αναπτυχθεί μια οθόνη), τέσσερις ώρες για να εκτυπωθεί και χρησιμοποιήθηκε πλαστικό αξίας μερικών δολαρίων, σε αυτήν την περίπτωση, πολυαιθυλενοτερεφθαλική γλυκόλη (PETG). Υποθέτω ότι κάποιος θα μπορούσε να αγοράσει κάποιο υλικό παραθύρων, να το κόψει σε κύκλους και να τους χρησιμοποιήσει, αλλά αυτές οι σίτες είναι πιο άκαμπτες, έχουν μεγαλύτερα ανοίγματα για ευκολότερη αποστράγγιση, είναι πιο ανθεκτικές και ήταν πολύ πιο διασκεδαστικό. Επιπλέον, είναι πορτοκαλί!
Η επόμενη πρόκληση
Κατά την κατασκευή μιας κουκούλας στρωτής ροής για μικροβιολογικές εργασίες, χρειαζόμουν έναν τρόπο να συνδέσω έναν αγωγό ανεμιστήρα. Σίγουρα, μπορείτε να παραγγείλετε ένα, να περιμένετε μια εβδομάδα και να το παραλάβετε. Ή μπορείτε να σχεδιάσετε και να εκτυπώσετε ένα μόνοι σας την ημέρα για περίπου το ένα τέταρτο του κόστους (Εικόνα 3). Το χαμηλού κόστους, φιλικό προς το περιβάλλον πολυγαλακτικό οξύ (PLA) είναι ιδανικό για αυτή τη δουλειά.
Slip-On Καπάκια
Χρησιμοποιώ μερικά μικρά βάζα δειγμάτων για το μούλιασμα ή την απολύμανση των σπόρων πριν από τη βλάστηση. Τα βάζα έχουν μέγεθος περίπου όσο δοχεία παιδικής τροφής. Δεν έχουν βιδωτό καπάκι, γι‘ αυτό χρησιμοποιώ έναν συνδυασμό από τα λίγα λαστιχένια πώματα κατάλληλου μεγέθους που έχω στη διάθεσή μου και λίγο αλουμινόχαρτο για να τα καλύπτω για να αποτρέψω την εξάτμιση και τη μόλυνση. Δουλεύει! Αποφάσισα να δοκιμάσω ένα εύκαμπτο υλικό (πολυουρεθάνη NinjaTek Cheetah) για να τους φτιάξω συρόμενα καπάκια. Η πρώτη έκδοση λειτούργησε αρκετά καλά, αλλά με λίγη λεπτομέρεια, εφαρμόζουν άνετα, καθαρίζονται εύκολα και θα διαρκέσουν για χρόνια (Εικόνα 4). Νομίζω ότι φαίνονται μάλλον επαγγελματίες.
Κόσκινα διαλογής σπόρων
Όντας περίεργος για το πώς η μάζα ενός σπόρου κάνναβης διπλής χρήσης (ίνες και κόκκοι) X-59 επηρεάζει την πιθανότητα να βλαστήσει, έφτιαξα ένα σετ κόσκινα ταξινόμησης σπόρων με ανοίγματα διαφορετικού μεγέθους (Εικόνα 5). Δύσκολο γιατί το σχήμα της τρύπας επηρεάζει τον τρόπο που χωράει ένας σπόρος. Κατέληξα με στρογγυλές τρύπες που κυμαίνονται από 2,5-4 mm. Ήταν πρωτότυπα, επομένως ήταν μικρά για εξοικονόμηση χρόνου και υλικού. Δεν ήταν απολύτως επιτυχημένο γιατί αποδεικνύεται ότι το μέγεθος του σπόρου κάνναβης δεν είναι απαραίτητα ανάλογο με τη μάζα του. Μπόρεσα να τα ταξινομήσω κατά μέγεθος, αλλά κατά τον έλεγχο των μαζών, δεν ήταν καλά ταξινομημένα επειδή οι σπόροι έχουν ποικίλες πυκνότητες. Για να τα ταξινομήσετε κατά μάζα, θα χρειαστεί λίγος χρόνος με μια κλίμακα υψηλής ανάλυσης. Ζήσε και μάθε.
Μην Φοβάσαι!
Πρέπει να διαπραγματευτεί κανείς μια καμπύλη μάθησης όταν εμβαθύνει στον κόσμο της κατασκευής προσθέτων (η διαδικασία όπου ένα στρώμα υλικού προστίθεται σε ένα άλλο για να χτιστεί μια δομή από τη βάση προς τα πάνω). Τα μηχανήματα συνεχίζουν να βελτιώνονται και να είναι πιο φιλικά προς το χρήστη, αλλά δεν πρέπει να φοβάστε λίγη ταλαιπωρία και δοκιμές και λάθη προτού τα πράγματα να λειτουργούν ομαλά. Κάθε φορά που αλλάζετε σε διαφορετικό υλικό, συνήθως απαιτείται κάποια προσαρμογή. Μπορείτε να έχετε έναν βασικό τρισδιάστατο εκτυπωτή μόνο για μερικές εκατοντάδες δολάρια αυτές τις μέρες. Δεν θα είναι το πιο ικανό μηχάνημα στον κόσμο, αλλά για τις εφαρμογές που περιγράφονται εδώ, δεν απαιτούνται υψηλή ανάλυση και εξωτικά υλικά.
Το λογισμικό τρισδιάστατης μοντελοποίησης είναι μια διαφορετική ιστορία. Μια πλήρης συζήτηση όλων των επιλογών λογισμικού σχεδιασμού θα απαιτούσε ένα ολόκληρο άρθρο από μόνο του. Μπορείτε να ξοδέψετε οπουδήποτε από το μηδέν έως πολλές χιλιάδες δολάρια για λογισμικό τρισδιάστατης μοντελοποίησης. Ό,τι πληρώνεις παίρνεις, φυσικά. Το Blender είναι ισχυρό και δωρεάν τόσο για Mac όσο και για Windows, εάν μπορείτε να ανεχτείτε μια απότομη καμπύλη εκμάθησης.
Το Autodesk Inventor είναι ένα επαγγελματικό πρόγραμμα που κοστίζει μερικές χιλιάδες δολάρια το χρόνο, αλλά οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές μπορούν να λάβουν άδεια χρήσης δωρεάν. Ένα άλλο προϊόν της Autodesk, το Fusion, είναι πολύ λιγότερο αλλά όχι δωρεάν. Αρκετά άλλα έχουν βγει τα τελευταία χρόνια στην περιοχή $200-$300. Μπορείτε να εγγραφείτε για έναν δωρεάν λογαριασμό Tinkercad (tinkercad.com) για να δοκιμάσετε τα νερά.
Α, και αυτοί οι πλαστικοί βάτραχοι που αναφέρθηκαν προηγουμένως; Ένας ερευνητής στην Κόστα Ρίκα χρησιμοποιεί τρισδιάστατα εκτυπωμένα και μηχανοκίνητα μοντέλα ζωγραφισμένα για να μιμούνται δηλητηριώδεις βατράχους για να παρατηρήσει και να μελετήσει τη συμπεριφορά των βατράχων. Μπορείτε να τους δείτε σε δράση στο «Life in Color» του David Attenborough στο Netflix. Θα πρέπει να τους απομακρύνουμε από την κατηγορία των νικητών.
Μοιραστείτε το στο Pinterest:
